Nefes aldığımız sürece, hiçbir şey için geç kalmış sayılmayız...
Aradan
uzun yıllar geçmişti. Bu süre içinde yaralarım iyileşmiş, mutlu bir
evliliğim ve iki çocuğum olmuştu. Tüm bunlara bakıldığında her şey
yolunda gibi görünüyordu ama iç dünyamda hissettiklerim bambaşkaydı…
Eksik
kalan bir şeyler, geçmişime dair cevaplanması gereken sorular vardı.
Gidilmemiş yollara, gerçekleşmemiş hayallere duyduğum merak sürekli
aklımı kurcalıyor, zamanı geri almak ve yarım kalan anıların kapılarını
aralamak istiyordum.
Serimizin 3. Kitabının ismi Türkçe'ye "Bahçemde Yeşeren Umutlar" diye çevrilmiş. Keşke olduğu gibi bıraksalardı (Susannah'ın Bahçesi gibi bir şeyler). Çünkü orijinal ismi, kitabın sonuyla ironik bir bağlantıya sahip. Bu kitabımızdaki ana karakterler 85 yaşlarındaki Vivian, Vivian'ın kızı 50 küsür yaşındaki Susannah, Susannah'ın kızı üniversiteli Chrissie ve Susannah'ın liseden arkadaşı Carolyn. İlk başlarda kitap o kadar sıkıcı gelmişti ki neredeyse bırakıyordum. Ama sonra o son 100-150 sayfaya gelince tüm düşüncelerim tepe taklak oldu, elimden bırakmak istemedim. Başları sabırla okursanız sonu gerçekten hoşunuza gider diye düşünüyorum. Çünkü sonunda zor tahmin edebileceğiniz durumlar ortaya çıkıyor ve bu da kitabın sonunu hemen okuma isteği getiriyor. Kitabın sonuna kadar 1 ve 2. kitaplarla hiçbir bağlantısı yok ama sonunda diğer kitapta geçecek bir bağlantı vermişler. Önceki kitapları okumadan da anlayabilirsiniz. Benim yorumum bu kadar sizinkileri de öğrenmek isterim :) Puanım: 4
Hiç yorum yok :
Yorum Gönder