Nefret Oyunu - Kitap Yorumu

Düşman (isim):

1) Bir insanın yenemediği ya da üstesinden gelemediği bir rakip

2) Bir insanın felaketi

3) Joshua Templeman

Lucy Hutton ve Joshua Templeman birbirlerinden nefret ediyordu. Bu sadece hoşlanmamak ve birbirlerine katlanmak zorunda kalmak da değildi. Gerçekten nefret ediyorlardı. Ortak iki CEO'nun asistanları olarak karşılıklı çalışırken, duygularını pasif agresif yollarla birbirlerine göstermekten de hiç çekinmiyorlardı. Lucy, Joshua'nın işine neşesiz, sıkıntılı ve titiz yaklaşımını anlamıyor, Joshua ise Lucy'nin parlak elbiselerinden, acayipliklerinden ve iyimser tavrından dolayı hayrete düşüyordu.

Şimdi, aynı terfi için çabalarken çekişmeleri doruk noktasına ulaşmış ve Lucy, bu son oyunları neredeyse onu işinden edecek olmasına rağmen geri adım atmayı reddetmişti. Fakat Joshua ve Lucy arasındaki gerilim kaynama noktasına gelecek ve Lucy, belki de Joshua'dan nefret etmediğini fark etmeye başlayacaktı. Hatta belki de Joshua'nın da ondan nefret etmediğini. Yoksa bu sadece başka bir oyun muydu?

Herkese merhaba 🙋🏼‍♀️ Bugün tatlı mı tatlı bir romantik kitapla geldim. Nefret Oyunu’nu @salutececilia önerisi ile okuma listeme eklemiştim. Uzun zamandır romantik/ çerezlik bir şeyler okumaya fırsat bulamamışken Nefret Oyunu bana resmen ilaç gibi geldi. Seveni de sevmeyeni de bol olduğu için beklentisiz başlamıştım ve gerçekten bayıldım! Kitap resmen bana yetmedi, sonlara yaklaştıkça ama daha çok okumak istiyorum bunları diye mızmızlanırken buldum kendimi. Yazar kesinlikle “tadında bırakmanın” ne demek olduğunu biliyor. Çünkü tam anlamıyla kitabın tadı damağımda kaldı. Joshua’ya doyamadım!

Tabii ki bu kitabı okurken tamamen romantik-komedi okumanın rahatlığına bıraktım kendimi. Yoksa, kitabın içinde birazcık olsun gerçeklik payı olsa gerçekten deli olurdum. Gerçek hayatta bir yıl boyunca bu derece kaba davranabilen bir insanın sonradan 180 derece tersine dönebileceğine inanmam beklenemez tabii ki. Ama bu tarz kitaplar okurken çok sırıtmadığı sürece gerçekçilik arayıp bu tür şeylere takılmanın mantıklı olduğunu düşünmüyorum.

Nefret Oyunu benim için çok eğlenceli ve tadından yenmez bir romantikti. Tek rahatsız olduğum nokta Lucy’nin sürekli eski erkek arkadaşlarının jokey boylarından yakınmasıydı. E hoşuna gitmiyosa neden hep kısa boylu erkeklerle çıktın, çıkmasaydın? Sanki onlar zorladılar, ne anlamı var şimdi uzun boylu biriyle çıkınca kıyaslayıp durmanın? Kıyasladığı yetmiyor bir de kendi 1.50 boyuna bakmadan onları aşağılıyor utanmadan 😂 Sanırım ben bu kitapta erkek tarafı oldum. Beş puanımın dördü Joshua için ✌🏻 Gerisi de kurgunun çok eğlenceli olmasına...

Yazarın diğer kitabı %99 Benim'in sonunda bu çiftimiz için bir ek bölüm var. O bölümü okuduğumda da tam olarak aynı şeyi düşündüm: YETMİYOR. O kadar tatlılar ki daha fazlasını isteyip duruyorum. Keşke seri olsaydı da bıkacak hale gelene kadar okusaydım... O zaman bu kadar aklımda kalmazlardı. Her neyse, uzun lafın kısası, Nefret Oyunu çok sevdiğim yetişkin-romantik türündeki kitaplardan birisi oldu ve filmi için sabırsızlanıyorum! 

 Yazar: Sally Thorne    Çevirmen: Onur Kınacı Birler    Yayınevi: Yabancı

 Sayfa Sayısı: 384      GoodReads Puanı: 4.13